امروز   به لب های تو آواز ِ سکوت است

ای آنکه لبت غنچه ی باغ ِ ملکوت است

هرصبح، به گلخنده ی سیمای تو ای دوست

تا عصرگهان بر لب ِ خورشید، درود است

نام ِ من اگر بر دهنت نیست عجب نیست

جایی که پراز نغمه ی داوود و سرود است

بر چهره ی رخشان ِ تو   گیسوی شلالت

گفتم که جهان سوخته درجنگل ِ عود است

دنیا همه جان است و جهان سبز و جوان است

تا  نام ِ بلندت   به  لب ِ چرخ ِ کبود  است

اندام ِ تو برجامه ی جان ، شیوه ی تاراست

دستان ِتو برقامت ِ دل حالت ِ پود است

بگذار     ندانی  که  خدای منی     ای یار

یاد ِ تو در این شعر ،  مرا بود و نبود است

دشتستان تیرماه 1391

 نوشته شده توسط محمد غلامی در جمعه 97/11/19 و ساعت 6:27 صبح | نظرات دیگران()